صراط مستقیم

مرحوم آیت الله کوهستانی می فرمود:

گاهی از اوقات که مادرم عصبانی می شد و از روی عصبانیت حرف تندی می زد ، من به پاس احترام وی زود محیط منزل را ترک می کردم نکند که در مقابل ایشان موضع گیری کنم و احترامش را نگه ندارم.

هنگامی که مادر پیرش برای رفع حوایج خود نیاز به کمک داشت ، یاریش می داد.

و در این باره نقل شده است که معظم له شبی مشغول غذا دادن به مادرش بود که مقداری از غذا روی لباس مادرش ریخت ، لذا خیلی عصبانی و ناراحت شد و از روی ناراحتی سخنی گفت که سبب آزردگی خاطر ایشان گردید.

معظم له بی درنگ برخاست و زود اتاق را ترک کرد و پس از لحظاتی بار دیگر خدمت مادر رسید و سلام کرد و با کمال خون سردی و آرامش گفت :ننه جان می خواهی لباست را عوض کنم ؟ !

گویا اصلاً هیچ اتفاقی نیفتاده است .